چگونه عفونت‌ های ویروسی خطر حمله قلبی و سکته را افزایش می‌ دهند

عفونت‌های ویروسی تنها به بیماری‌های کوتاه‌مدت محدود نمی‌شوند؛ تحقیقات جدید نشان می‌دهند که این عفونت‌ها می‌توانند تأثیر عمیقی بر سلامت قلب و عروق داشته باشند. حتی پس از بهبودی از بیماری‌هایی مانند آنفولانزا یا کرونا، خطر بروز حمله قلبی و سکته در هفته‌ها و ماه‌های بعد به طور چشمگیری افزایش می‌یابد. درک این ارتباط می‌تواند به پیشگیری بهتر و مدیریت خطرات قلبی کمک کند و اهمیت واکسیناسیون و کنترل التهاب بدن را بیش از پیش نشان دهد.

ویروس‌ ها و اثر آنها بر سیستم قلبی عروقی

تحقیقات اخیر نشان داده است که طیف گسترده‌ای از ویروس‌ها می‌تواند سیستم ایمنی بدن را تحریک کرده و با ایجاد التهاب و تغییر در جریان خون، خطر بروز بیماری‌های قلبی و عروقی را افزایش دهد. این ویروس‌ها شامل آنفولانزا، کرونا، اچ‌آی‌وی، هپاتیت سی و ویروس واریسلا زوستر (عامل زونا و آبله‌مرغان) هستند.

مطالعات نشان می‌دهند که عفونت‌های ویروسی حاد می‌توانند باعث فعال شدن مولکول‌هایی در بدن شوند که با مقابله با ویروس، لخته خون و التهاب ایجاد می‌کنند. این فرآیند ممکن است عملکرد قلب را مختل کرده و به افزایش خطر سکته و حمله قلبی حتی پس از بهبودی منجر شود.

خطرات کوتاه‌ مدت و بلند مدت ویروس‌ ها برای قلب

در هفته‌ها و ماه‌های پس از ابتلا به ویروس‌ها، خطر بیماری‌های قلبی افزایش می‌یابد:

• آنفولانزا: احتمال حمله قلبی در ماه نخست پس از ابتلا حدود چهار برابر و سکته مغزی پنج برابر افزایش می‌یابد.
• کرونا: خطر حمله قلبی یا سکته تا سه ماه و نیم پس از عفونت حدود سه برابر است و حتی تا یک سال پس از ابتلا بالاتر از حالت عادی باقی می‌ماند.
• عفونت‌های مزمن: برای ویروس‌هایی مانند اچ‌آی‌وی و هپاتیت سی، خطر حمله قلبی پایدار اما کمتر است؛ برای مثال، خطر در افراد مبتلا به اچ‌آی‌وی حدود ۶۰ درصد و در هپاتیت سی حدود ۲۷ درصد افزایش می‌یابد.

ویروس واریسلا زوستر نیز می‌تواند تا پنج سال پس از عفونت خطر بیماری‌های قلبی را حدود ۱۲ درصد افزایش دهد. در سطح جمعیت، این افزایش اندک می‌تواند منجر به تعداد زیادی موارد اضافی حمله قلبی و سکته شود.

مکانیزم تأثیر ویروس‌ ها بر قلب

فعال شدن سیستم ایمنی بدن در پاسخ به عفونت‌های ویروسی باعث آزاد شدن مولکول‌هایی می‌شود که جریان خون را افزایش می‌دهند و با التهاب و لخته شدن خون همراه هستند. این فرآیند می‌تواند عملکرد قلب را مختل کند و توضیح دهد چرا خطر سکته و حمله قلبی حتی پس از بهبودی از عفونت همچنان بالا باقی می‌ماند.

با وجود این، هنوز شواهد کافی درباره تأثیر ویروس‌هایی مانند دنگی، پاپیلوم انسانی، سیتومگالوویروس و هرپس سیمپلکس نوع ۱ بر سلامت قلب وجود ندارد و نیازمند تحقیقات بیشتر است.

اهمیت واکسیناسیون و اقدامات پیشگیرانه

تحقیقات متعدد نشان می‌دهند که واکسیناسیون نقش حیاتی در کاهش خطر بیماری‌های قلبی ناشی از ویروس‌ها دارد. برای مثال:

• در یک بررسی در سال ۲۰۲۲، افرادی که واکسن آنفولانزا دریافت کرده بودند، ۳۴ درصد کمتر در معرض مرگ یا بستری شدن به دلیل مشکلات قلبی قرار گرفتند.
• واکسن کرونا و زونا نیز می‌تواند با کاهش شدت عفونت و التهاب، به محافظت قلب کمک کند.

کوسوکه کاوای، اپیدمیولوژیست دانشگاه کالیفرنیا، تأکید می‌کند که این اقدامات پیشگیرانه به ویژه برای افرادی که سابقه بیماری قلبی دارند اهمیت بیشتری دارد و می‌تواند به کاهش قابل توجه خطر حمله قلبی و سکته کمک کند.

جمع‌ بندی

عفونت‌های ویروسی تنها یک بیماری کوتاه‌مدت نیستند؛ آن‌ها می‌توانند سیستم قلبی-عروقی را تحت تأثیر قرار داده و خطر سکته و حمله قلبی را در کوتاه‌مدت و بلندمدت افزایش دهند. شناخت ویروس‌های پرخطر، واکسیناسیون منظم و کنترل التهاب بدن، ابزارهای مهمی برای محافظت از قلب هستند. با توجه به شواهد علمی موجود، مراقبت‌های پیشگیرانه و آگاهی عمومی از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند و می‌توانند جان میلیون‌ها نفر در سراسر جهان را نجات دهند.